کاربرد تصویربرداری مولکولی در نورولوژی-صرع
کاربرد تصویربرداری مولکولی در نورولوژی-صرع:صرع یک اختلال عصبی مزمن شایع است که با تشنج های بدون دلیل مشخص و عود کننده شناخته می شود و حدود ۳٪ از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد. حملات صرع نتیجه فعالیت سلولی بیش از حد و غیر عادی عصب کورتیکال یا غشایی در مغز است. ۶۰-۷۰٪ از بیماران تشنج فو کال یا جزئی، و در حدود ۳۰-۴۰٪ تشنج عمومی را تجربه می کنند. در حدود ۷۰٪ موارد صرع با دارو کنترل می شود. هنگامی که تشنج مقاوم به درمان پزشکی باشد، برداشتن قشر ایجاد کننده صرع به عنوان یک راه حل در نظر گرفته می شود. بسیاری از سندروم های صرع بویژه صرع لوب گیجگاهی با ناهنجاری های عملکردی و ساختاری مغز همراه است. گرچه ارتباط بین این ناهنجاری ها با رشد، پیشرفت و پیش بینی بیماری هنوز به درستی درک نشده است مدل های حیوانی در تحقیقات تصویربرداری عصبی مصرع از دیرباز از منظر تحقيقات نوروبیولوژی، عواقب و درمان تشنج و صرع حائز اهمیت بوده است. با استفاده از مدل های حیوانی به طور خاص فرصت مطالعه تغییرات نوروبیولوژی در هنگام صرع فراهم می گردد درحالیکه این موضوع در انسان بسیار دشوار است.
مدلهای حیوانی که در تحقیقات صرع استفاده میشوند را میتوان به مدل تشنج و مدل صرع دسته بندی نمود. در مورد اول، تشنج با استفاده از یک تحریککنندهی مغزی حاد، که معموال الکتریکی یا شیمیایی است ایجاد میگردد، در حالی که در نوع دوم تشنج به خودی به خود همانند آنچه در صرع انسان رخ میدهد، ایجاد میشود. در این مدلهای مزمن، صرع به طور کلی توسط یک تحریک سریع )ژنتیکی یا اکتسابی( است که آغازگرآبشاری از فرآیندهایی است که منجر به ابتالی مغزبه صرع ودرنتیجهوقوع مکرر خودبه خودی تشنجپسازیکدوره نهفتگی یا خاموشی میشود.