رادیوداروها در PET و SPECT
رادیوداروها در PET و SPECT: تصویربرداری مولکولی ترکیبی از روش تصویربرداری غیر تهاجمی با ابزارهای زیست شناسی سلولی و مولکولی است. در گذشته روش تصویربرداری سنتی در پزشکی هسته ای تنها در تشخیص ویژگی های آناتومی و ساختاری به کار می رفت. اکنون پیشرفتهای زیست شناسی امکان تجسم فرایندهای سلولی و بیوشیمی را میسر نموده است. در تصویربرداری PET، هسته مورد استفاده برای ردیابی تا حد زیادی به ایزوتوپ ید و تکنسیوم محدود بود. در حالیکه امروزه، امکانات طراحی ردیاب تا حد زیادی افزایش یافته است. جذب رادیوداروهای تشخیصی در شکلهای زیر نشان داده شده است.
اتصال به رسپتور و متابولیسم و معدنی شدن نشان داده شده است. اندوسیتوز با واسطهی گیرنده ی آنتی بادی زوالین امکان تارگتینگ NHL را فراهم می کند. سلول های میوکارد، استات حاوی کربن ۱۱ را در چرخه کریس متابولیزه می کنند. یونهای فلوراید ۱۸ جایگزین یونهای فلوراید در هیدروکسی آپاتیت ماتریکس اسفنجی استخوان می شوند .
( 18 F – Fluoromisonidazole ( FMISO احیا می شود و به صورت کوالانسی به سلولهای هیپوکسیک متصل می شود. در شکل دوم نوکلئوزید FLT توسط تیمیدین کیناز فسفریله می شود.
بخش سه نشان دهنده ی میکروسفرهای لیبل شده با تكنسيوم است که می واند در گره لنفاوی به دام انداخته می شود.
ردیاب های PET :
18 F-FDG, [18F]-Fluoro-2-Deoxy-2 d-Glucose
کاربرد: در مطالعه بسیاری از تومورها همانند تومور ریه، سرطان سینه، سرطان کلورکتال و توده لنفاوی به کار می رود. به علاوه در حیات سنجی میوکارد و تشخیص پلاکهای التهابی در بیماری های قلبی عروقی، تشخیص دیمانسيون و التهاب در بیماران با تب هایی که منشا ناشناخته دارند کابرد دارد.
هدف: تکثیر، جذب نوکلئوزید و فسفریلاسیون توسط تیمیدین کیناز
18 F-FLT, 30-Deoxy-3° -[18F]Fluorothymidine
کاربرد: به عنوان مار کر تکثیر در انواع تومورها به کار می رود
هدف: هایپوکسی، پتانسیل احیایی در بافتهای هیپوکسی شده 0H