تصویربرداری در تحقیقات ایمونولوژی
تصویربرداری در تحقیقات ایمونولوژی:روشهای کلاسیک برای مطالعات ایمنی با واسطه سلول T شامل اندازه گیری مداوم تعداد سلول های T تولیدات سيئوکین در نمونه های خونی و بافتهای مختلف با استفاده از فلوسایتومتری و ایمونوهیستوشیمی بوده است. در حالی که به این روش نمی توان سینتیک مکانی و زمانی که بیانگر نتیجه پاسخ ایمنی در in vivo است را بدست آورد. تکنیکهای تصویربرداری از کل بدن فرصت اندازه گیری دینامیک پیچیده شبکه ایمنی بدن را فراهم می کند
از روشهای تصویربرداری های متعدد مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، تصویربرداری بیولومینسانس(BLI) PET ، وSPECT برای تصویربرداری حیوانات کوچک استفاده می شود.برای این منظور از تصویربرداری Cell Trafficking توسط لیبل کردن مستقیم سلولهای ایمنی و یا تصویر برداری ژنهای گزارشگر برای به تصویر کشیدن سیستم ایمنی استفاده می شود.
مطالعات اولیه Trafficking انواع سلول های ایمنی در داخل بدن با استفاده از لیبل کردن مستقیم به کمک تصویر برداری هسته ای با PET و یا SPECT انجام شد. سلول های مورد نظر از حیوانات اهدا کننده جدا شده، از طریق انکوباسیون با پروب رادیولیبل نشاندار، و به حیوانات دریافت کننده تزریق می شود که سپس می توان آن را بصورت متدوال مورد مطالعه قرار داد. از این روش برای تصویربرداری مونوسیت ها، سلولهای دندریتیک، و سلول های CD8 + T استفاده می شود. تصویربرداری از سلولهای T از طریق تکنیک های لیبل کردن مستقیم می تواند در ارزیابی پارامترهای موثر بر Trafficking سلول T در داخل بدن مفید باشد. با این حال، محدودیت هایی در این روش برای مطالعه پاسخ ایمنی وجود دارد. بارگذاری سلول با پروب نشاندار ممکن است اثرات سمی بر روی این سلول ها داشته باشد. علاوه بر این، مرگ سلول های دارای لیبل در داخل بدن به دنبال انتشار پروب به فضای خارج سلولی، ممکن است سبب شود سلول های دیگر بصورت غیر اختصاصی لیبل شوند. نکته مهم آن است که، پروب نشاندار با تکرار رپلیکاسیون جمعیت لیبل شده منجر به از دست دادن سیگنال در طول زمان می شود.