EN

MRI در حیوانات کوچک

[dt_sc_one_half first]

MRI در حیوانات کوچک

MRI در حیوانات کوچک: همانطور که در جلسات قبل اشاره شد در تحقیقات زیست پزشکی، در بسیاری از مطالعات تجربی از مدل های حیوانات کوچک برای بیماری های پیچیده انسان استفاده می گردد، که طی آن می توان ضمن بررسی های آناتومی، کاربردی و اطلاعات سوخت و ساز در بدن، مکانیسم بیماری را بصورت غیر تهاجمی مورد مطالعه قرار داد. در میان تکنیک های تصویربرداری غیر تهاجمی مختلف در دسترس، در حال حاضر MRI (تصویر برداری با تشدید مغناطیسی) یکی از روش های پر کاربرد و منتخب است، چرا که ویژگی های دارد که آن را به یک نامزد ایده آل برای طیف گسترده ای از عمليات تصویربرداری مبدل می سازد.

عمليات تصویربرداری مبدل می سازد. از جمله: (1) توانمندی های سه بعدی فوق العاده (2) توانایی کنتراست فوق العاده و رزولوشن اسپشیال و تمپورال بالا (3) ایمنی بالا چراکه که هیچ تابش یونیزه کننده ی مضری در آن استفاده نشده است.

اولین تصویر MR انسانی در اوایل ۱۹۸۰ به دست آمد و از آن زمان MRI نه تنها در پزشکی بلکه در تحقیقات زیست پزشکی نقش روزافزونی در تشخیص داشته است. این سطح از موفقیت تا حد زیادی به دلیل ماهیت غیر تهاجمی و کنتراست ذاتی بالای آن در بافت است که آن را قادر به تشخیص تغییرات ظریف در بافتهای نرم می نماید. به این دلیل جامعه MR تلاش فوق العاده ای برای گسترش این تکنیک و به ویژه امکانات MRI برای تحقیقات حیوانات کوچک داشته است.

MRI در این سطح میکروسکوپی بیشتر MR Microscopy (MRM) نامیده می شود و بر مبنای همان اصول فیزیکی مشابه با MRI همتای بالینی خود می باشد: جاندار در یک میدان مغناطیسی قوی قرار می گیرد. این میدان موجب می شود محور چرخش پروتونهای هسته اتم ها در تمام بافت های بدن (بخصوص پروتونهایی که در هسته مولکول آب قرار دارند) در امتداد خطوط میدان مغناطیسی ام آر آی قرار گیرند. سپس امواج رادیویی خاصی به سوی بدن تابانده می شود. این امواج که بصورت پالس فرستاده می شوند موجب می گردند تا محور چرخش پروتونها کمی تغییر کند. با اتمام پالس رادیویی، محور چرخش پروتون مجددا در امتداد خطوط میدان مغناطیس بر می گردد. این برگشت موجب ایجاد یک موج رادیویی (الکترومغناطیسی) جدید می شود.

[/dt_sc_one_half]
[dt_sc_one_half]

 

 

 

 

 

 

[/dt_sc_one_half]

Scroll to Top