[dt_sc_one_half first]
تصویربرداری پیشرفته ام. آر. آی در ام اس
در ام. اس فقدان ماکرومولکول ها به دلیل دمیلینه شدن و تخریب آکسونی در MS منجر به کاهش تبادل آب (پروتون) بین این دو منبع می شود. MTT قادر است این تغییرات بافتی ظریف را در قالب MTR کاهش یافته نماید بنابراین میتواند نشانگری حساس برای پیش بینی و نظارت بر پیشرفت بیماری باشد .
التهاب، گلیوزیس و ادم نیز می تواند منجر به کاهش MTR شوند. به نظر می رسد ریکاوری MTR در درجه اول بیانگر میلین سازی مجدد و ترمیم باشد.
تکنیک های کمی MTT به منظور افزایش ویژگی و حساسیت برای تشخیص میلین توسعه یافته اند.
ضایعات Gd-enhancing جدید در ابتدا کاهش MTR را نشان می دهد که با گذشت زمان هم می تواند به حالت عادی برگردد و هم می تواند در همان حد پایین باقی بماند درحالی که ترنزینت ریکاوری در سیگنال MTR نشاندهنده ی میلین سازی مجدد جزئی و کاهش التهاب است کاهش قابل توجه MTR در چنین ضایعاتی نشانگر آسیب بافتی شدید ( از دست دادن آکسون و دمیلینه شدن) می باشد و باافزایش خطر تبدیل به سیاهچاله مزمن در ارتباط است.
کاهش MTR در ضایعات بیشتر در مراحل ام اس پیشرونده دیده می شود و نسبت به لیژن لود T2 واضح، ارتباط بیشتری با ناتوانی جسمی آشکار می کند.
روش های پیشرفته در تجزیه وتحلیل MTI شامل موارد زیر است:
- آنالیز هوشمندانه واکسل برای پیگیری دیمیلینه شدن و میلین سازی مجدد در ضایعات منفرد
- تجزیه و تحلیل بر اساس اطلس، برای طبقه بندی ضایعات به ترتیب وقوع
MTI بطور ویژه برای گرفتن اختلالات دیفیوز در بافت های مغزی که ظاهر طبیعی دارند و توسط ام آر آی معمولی غیر قابل تشخیص است مفید است.
خود انتشاری مولکول آب با اشراه به حرکت تصادفی میکروسکوپیک در بافت های بیولوژیک کمتر از مایعات آزاد است و از این رو ADC اندازه گیری می گردد . در بافت، همانند ماده سفید، جنبش های مولکولی به دلیل موانع ساختاری در ناحیه فیبر در تمام جهات، یکسان نیستند ( به اصطلاح ناهمسانگردی) که منجر به بروز ویژگی انتشار وابسته به جهت می شود.
[/dt_sc_one_half]
[dt_sc_one_half]
[/dt_sc_one_half]