تصویربرداری پرفیوژن تشدید مغناطیسی
تصویربرداری پرفیوژن تشدید مغناطیسی :پرفیوژن تحویل steady-state خون به بافت است.تصویربرداری از خونرسانی ظریف بافت از اهمیت بالایی برخوردار است و یکی از پارامترهای اصلی برای ارزیابی و مونیتورینگ پاتولوژی مغز می باشد، بنابراین تصویربرداری پرفیوژن یک مکمل ارزشمند برای تصویربرداری کلاسیک و همچنین سایر تکنیک های پیشرفته MR می باشد.تصویربرداری پرفیوژن MR یک فناوری در حال تحول است که در راستای مطالعه ی همودینامیک مغز و جریان خون، یک جایگزین محبوب برای تکنیک های پرتو یونیزان مانند پزشکی هسته ای و پرفیوژنCT می باشد. یک بولوس، تزریق مقدار خاصی از ماده کنتراست، به منظور افزایش غلظت آن در خون به یک سطح مؤثر است.تخمین کمی پارامترهای پرفیوژن مغز با استفاده از تزریق بولوس می تواند انجام شود.
در تصویربرداری پرفیوژن MR، ایده این است که از یک ماده حاجب exogenous، intravascular و nondiffusible مانند GBCA استفاده شود و یا از مولکولهای آب داخل بدن بیمار به عنوان یک ردیاب endogenous diffusible استفاده شود و پارامترهای کمی پرفیوژن مغزی با استفاده از تغییر سیگنال حاصل در یک سری از تصاویر داینامیک بدست آید. از این رو، MRI پرفیوژن مغزی با استفاده از سه روش، دو روش با ماده حاجب و دیگری بدون ماده حاجب انجام می شود:متداولترین تکنیک تصویربرداری پرفیوژن، DSC با وزن T2 یا T2* با تمرکز روی اولین عبور ماده کنتراست برای ارزیابی حجم خون و رگ زایی تومور می باشد.تکنیک DCE، برای تخمین نفوذپذیری مویرگی کاربرد دارد.روش ASL برای تشخیص جریان خون منطقه ای، با استفاده از magnetic labeling خون شریانی به عنوان یک ماده حاجب به جای کنتراست گادولینیوم انجام می شود.