تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI)
:تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI)در این نوع تصویربرداری، اندازه گیری غیر مستقیم فعالیت نورونی، براساس تغییرات همودینامیکی صورت می گیرد.اکسی هموگلوبین دیامغناطیسی است، در حالی که دئوکسی هموگلوبین پارامغناطیسی است.به دنبال فعالیت نورونی و نیاز به افزایش میزان خون اکسیژن دار برای تامین اکسیژن بافت، اکسی هموگلوبین افزایش می یابد ، بنابراین سیگنال MR افزایش می یابد.طراحی پارادایم برای fMRI چالش برانگیز است.با توجه به کوتاه بودن زمان پاسخ هموداینامیک (در حد ثانیه)، تصاویرهر والیوم باید در مدت زمان بسیار کوتاهی جمع آوری شوند تا بتوانیم سیگنال را جمع آوری کنیم. از طرفی به دلیل ضعیف بودن سیگنال در fMRI و پایین بودن نسبت سیگنال به نویز باید تعداد زیادی والیوم جمع آوری شود تا به سیگنال مورد انتظار برسیم(5 دقیقه). نیاز به همکاری بیماران وجود دارد.میدان های مغناطیسی بالا، 3T ،ترجیح داده می شوند.fMRI حالت استراحت یک مفهوم جدید است.
انتخاب یک سکانس بهینه برای آزمایش های fMRI یک مسئله چند متغیره و چند سطحی است و راه حل های مختلی برای بهترین سکانس انتخابی وجود دارد که به دانش و تجربه پیشرفته ای نیاز دارد و حتی می تواند برای متخصصان این حوزه مشکل باشد. انتخاب سکانس بهینه نیز تا حد زیادی به کنتراست و مهمتر از همه به قدرت میدان مغناطیسی بستگی دارد.
با توجه به مکانیسم های کمک به تقویت سیگنال BOLD، انتظار می رود که توالی T2* حداکثر حساسیت را در یک آزمایش fMRI داشته باشد. در اواخر دهه 1970،Sir Peter Mansfield سریعترین سکانس تصویربرداری single-shot با نام Echo Planar Imaging یا EPI را معرفی کرد. از این رو، گرادیان-اکو EPI (GE-EPI) محبوب ترین دنباله انتخاب شده برای fMRI است، همانطور که در شکل نشان داده شده است.