تصویربرداری تانسور دیفیوژن (DTI)
تصویربرداری تانسور دیفیوژن (DTI):تصویربرداری تانسور دیفیوژن specificity بالایی دارد وپاتولوژی را زودتر و به روش کمی شناسایی می کند.در این روش ساختار میکرو مغز می تواند به طور عمیق مورد بررسی قرار گیرد.با استفاده از DTI امکان بررسی اتصال عملکردی در مغز، با ارزیابی ترکت های ماده سفید مغز وجود دارد .
نکاتی در رابطه با DTI:
ADC به جهت وابسته است. یک ADC منفرد برای توصیف دیفیوژن داخل بدن ناکافی است.تانسور دیفیوژن، یک بیضی گون را توصیف می کند که نشان دهنده ی جهت حرکت مولکول های آب در داخل وکسل است.
DTI پیشرفته ی روش DWI است و برای اصلاح محدودیت های DWI، با بهره گیری از روشی که آب برای دفیوژن در بافت مغز دارد شکل گرفته است. انتشار آب در مغز به دلیل وجود موانع طبیعی داخل سلولی (نوروفیلامنت و ارگانل) و موانع خارج سلولی (سلولهای گلیال و غلافهای میلین) که انتشار را به سمت جهتهای خاصی محدود می کند، یک فرآیند ایزوتروپیک نیست.
ناهمسانگردی دیفیوژن لوکال را، با محاسبه پارامترهای “rotationally invariant” و با استفاده از داده های تانسور می توان بیان کرد.رایج ترین شاخص هایی که می توان محاسبه کرد: میانگین دیفیوژنMD یا “Trace” و ناهمسانگردی کسری (FA) است. MD میانگین مقادیر ویژه است و میانگین دفیوژن آب را نشان می دهد، در حالی که FA انحراف استاندارد سه مقادیر ویژه است. از نظر تحلیلی، trace حاصل جمع سه عنصر قطری دفیوژن تانسور یعنیDxx + Dyy + Dzz است که می توان نشان داد که با جمع سه مقدار ویژه آن برابر است.