استفاده از تصویربرداری هسته در التهاب و عفونت
استفاده از تصویربرداری هسته در التهاب و عفونت:مقطع نگاری با نشر پوزیترون (PET) و مقطع نگاری رایانه ای تک فوتونی(SPECT) تکنیک های تصویربرداری هسته ای هستند که اطلاعات عملکردی در مورد فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی ارائه می دهند. هر دو تصویربرداری PET و SPECT مبتنی بر تشخیص پرتوهای رادیواکتیو از یک ردیاب مورد هدف توسط یک دوربین اختصاصی است. پس از تزریق داخل وریدی، ردیاب های رادیواکتیو به سمت ارگان هدف یعنی جایی که در تعامل با گیرنده ها، ناقلین، آنزیم ها و یا آنتی ژن به دام می افتد مهاجرت می کنند. تجمع رادیواکتیویته در ارگان هدف میزان پارامتر بیولوژیکی مورد بررسی را تعیین می کند. PET و SPECT در رادیو نو کلید که برای لیبل کردن بکار می روند و در تکنولوژی دوربین برای تشخیص با هم تفاوت دارند.
PET حساسیت بالایی دارد تشخیص غلظت پیکومولار زیرا استفاده از کولیماتور لازم نیست. در مقایسه با به عنوان مثال تصویربرداری نوری، PET مستقل از عمق بافت است، زیرا جذب اشعه توسط بدن میتواند با اصلاح ضخامت با استفاده از یک اسکن عبوری توسط یک منبع رادیواکتیو خارجی یا سی تی اسکن برای سیستمهای ترکیبی جبران شود. وضوح فضایی PET به انرژی پوزیترون، اندازه آشکارساز و اندازه منفذ دوربین بستگی دارد. بیشتر دوربینهای PET بالینی در حال حاضر رزولوشن فضایی حدود 5 میلیمتر دارند.
اسکنر اختصاصی PET حیوانات کوچک در حال حاضر با وضوح فضایی حدود 1 میلیمتر در دسترس است که عمدتا به دلیل کاهش سایز منفذ و اندازه کریستال آشکارساز است. با این حال، برای اکثر اسکنرهای حیوانات، رزولوشن فضایی با دور شدن از مرکز میدان دید به سرعت کاهش مییابد. عمده مزیت PET بر سایر تکنیکهای تصویربرداری این است که کمیسازی مطلق پارامترهای بیوشیمی مورد علاقه در مدلسازیهای فارماکوکینتیک را میسر مینماید.